کد مطلب:193907 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226
دوری کردن از حرص
و ایاكم أن تشره أنفسكم الی شی ء مما حرم الله علیكم فانه من انتهك ما حرم الله علیه هاهنا فی الدنیا حال الله بینه و بین الجنة و نعیمها و لذتها و كرامتها القائمة الدائمة لأهل الجنة أبد الآبدین [1] ؛ مبادا شیفته چیزی شوید كه خدا بر شما حرام كرده است؛ زیرا هر كس پرده حرمت خدا را در این دنیا بدرد خدا میان او و بهشت و نعمت ها و خوشی و مقام ارجمند و پایدار و پیوسته آن جا كه برای اهلش مقرر شده برای همیشه جدایی می افكند.
«ایاكم» یعنی بپرهیزید، حذر كنید، دوری كنید. «شره» به معنای حرص و مرتبه ای بالاتر از آن است. علامه مجلسی در تفسیر شره عبارت های مختلفی همچون «شدة الحرص» و «اسوء الحرص» بیان كرده اند. وقتی نفس انسان دلخواه خود را مطالبه می كند و در درون انسان رغبتی نسبت به آن چیز پیدا می شود، به دنبال به دست آوردن آن می رود. در این حالت انسان دچار حرص شده است و اگر مطیع خواسته نفس باشد و به این وضعیت ادامه دهد حرص او شدیدتر شده، تبدیل به شره می شود.
البته، این تفاسیر و تعابیر گاهی سبب، مسبب، لازم و یا ملزوم حرصند و گرنه خود حرص یعنی این كه انسان نعمت های الهی را بیشتر از حد نیاز برای خویشتن بخواهد.
[ صفحه 78]
ناگفته نماند خدای متعال وجود انسان را با مجموعه ای از شهوات و روحانیت در آمیخته است. به علت وجود شهوت در درون انسان، طبیعتا خواسته هایی فرا روی او قرار می گیرد. این خواسته ها اگر در حد معمول و منطقی باشند و قوام زندگی به آنها بستگی داشته باشد، حرص نیست. چرا كه شهوت خوراك، شهوت آسایش، شهوت جنسی و شهوت هایی از این قبیل از لوازم ادامه حیاتند و بقای نسل بشر به اینها بستگی دارد و كسی كه غذا نخورد و آب نیاشامد، سرانجامی جز مرگ در انتظارش نخواهد بود. كسی كه غریزه جنسی اش را ارضا نكند و شهوت خود را در این زمینه اشباع نكند دچار بیماری می گردد. خواسته های نفس در این حد و اندازه حرص نیست، بلكه از ضروریات قانون زندگی است. شارع مقدس نیز ارضای این نیازها را در حد معقول تایید كرده است.
«ایاكم» یعنی بپرهیزید، حذر كنید، دوری كنید. «شره» به معنای حرص و مرتبه ای بالاتر از آن است. علامه مجلسی در تفسیر شره عبارت های مختلفی همچون «شدة الحرص» و «اسوء الحرص» بیان كرده اند. وقتی نفس انسان دلخواه خود را مطالبه می كند و در درون انسان رغبتی نسبت به آن چیز پیدا می شود، به دنبال به دست آوردن آن می رود. در این حالت انسان دچار حرص شده است و اگر مطیع خواسته نفس باشد و به این وضعیت ادامه دهد حرص او شدیدتر شده، تبدیل به شره می شود.
البته، این تفاسیر و تعابیر گاهی سبب، مسبب، لازم و یا ملزوم حرصند و گرنه خود حرص یعنی این كه انسان نعمت های الهی را بیشتر از حد نیاز برای خویشتن بخواهد.
[ صفحه 78]
ناگفته نماند خدای متعال وجود انسان را با مجموعه ای از شهوات و روحانیت در آمیخته است. به علت وجود شهوت در درون انسان، طبیعتا خواسته هایی فرا روی او قرار می گیرد. این خواسته ها اگر در حد معمول و منطقی باشند و قوام زندگی به آنها بستگی داشته باشد، حرص نیست. چرا كه شهوت خوراك، شهوت آسایش، شهوت جنسی و شهوت هایی از این قبیل از لوازم ادامه حیاتند و بقای نسل بشر به اینها بستگی دارد و كسی كه غذا نخورد و آب نیاشامد، سرانجامی جز مرگ در انتظارش نخواهد بود. كسی كه غریزه جنسی اش را ارضا نكند و شهوت خود را در این زمینه اشباع نكند دچار بیماری می گردد. خواسته های نفس در این حد و اندازه حرص نیست، بلكه از ضروریات قانون زندگی است. شارع مقدس نیز ارضای این نیازها را در حد معقول تایید كرده است.
[1] متن نامه.